Λειψυδρία: Και τι με νοιάζει εμένα;
Γράφει ο Γιάννης Β. Δεβελέγκας Ο Νικόλας, έγειρε το κορμί του μπροστά, σήκωσε τον αχνιστό καφέ από το στρογγυλό μεταλλικό τραπεζάκι, έκλεισε τα μάτια του ερμητικά και απόλαυσε με πάθος το διάχυτο άρωμά του, όπως ακριβώς θα έκανε κάποιος αν κρατούσε στο χέρι του ένα ολάνοιχτο τριαντάφυλλο!