Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Το να νομίζεις ότι τη δικτατορία την «έριξε» το Πολυτεχνείο, έτσι μαγικά και …από μόνο του, είναι από αφελές ως απόλυτη άγνοια της διεθνούς πολιτικής και των διεθνών σχέσεων. Συνέβαλλε ναι, ίσως και πολύ – δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει το μέγεθος της συμβολής, αλλά σαφώς δεν ήταν αυτό που προκάλεσε την κατάρρευση του καθεστώτος. Αν ήταν έτσι, θα είχε ρίξει τη «χούντα» και η κατάληψη της Νομικής, το Φεβρουάριο του 1973.
Η κατάρρευση των χουντικών ήρθε από τα δικά τους εσωτερικά προβλήματα, αλλά και από την απώλεια της πολιτικής κάλυψης του Αμερικανικού παράγοντα, ο οποίος προφανώς έκρινε ότι τα γεωπολιτικά του συμφέροντα ικανοποιούνται καλύτερα με Μεταπολίτευση.
Γι αυτό εξάλλου η τελική κατάρρευση του καθεστώτος συνέβη και …εννέα ολόκληρους μήνες αργότερα (Ιούλιο 1974) και όχι τις επόμενες μέρες από το πολυτεχνείο (Νοέμβριος 1973).
Επίσης, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα είχε συμβεί αν δεν είχε υπάρξει η προδοσία και η καταστροφή της Μεγαλονήσου – αρκετοί υποστηρίζουν την άποψη ότι θα περνούσαν αρκετά ακόμη χρόνια «στο γύψο» των …μαθητευόμενων «χειρουργών»…
Λυπάμαι αν χαλάω τις επαναστατικές φαντασιώσεις ή τους πολιτικούς μύθους ορισμένων για τους «μαζικούς αγώνες», αλλά όποιος θέλει να δει αντικειμενικά τα γεγονότα της εποχής και στο επίπεδο των διεθνών συσχετισμών, αποστασιοποιημένος από την ελληνικό μικρόκοσμο και τα ελληνικά πολιτικά αφηγήματα, αυτό και μόνον βλέπει.
Και εννοείται φυσικά, ότι ακόμα και η χειρότερη δημοκρατία είναι απείρως καλύτερη από την όποια απολυταρχία ή δικτατορία, δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης…
Όμως το σημαντικότερο (πολιτικοκοινωνικό) κατά την άποψη μου ζήτημα, λόγω της ημέρας, είναι ότι το πολυτεχνείο άργησε …6 χρόνια…
Καλό ήταν, εξαιρετικό, ως πολιτικο-κοινωνικό φαινόμενο, αλλά κάποτε πρέπει να μάθουμε να τιθασεύουμε το φόβο μας ως ελληνική κοινωνία.
Και βέβαια, αυτό ισχύει διαχρονικά, και φυσικά και στο σήμερα, όπου πάλι διάγουμε δυστυχώς μια από τις πλέον φοβικές περιόδους της ιστορίας μας.
Καιρός να αφήσουμε κάποτε την επική εξιστόρηση ηρωικών κατορθωμάτων σπουδαίων προγόνων και να δράσουμε λίγο και στο σήμερα…
Ν.Β.